door Fokke Zaagsma, Noordhollands Dagblad/Dagblad Kennemerland

Mathew Njezhukum Kattil (55) komt uit het zuiden van India. Maar twee procent van dat land is christelijk. Na een studie economie volgt hij een priesteropleiding. Hij rondt een theologiestudie af in Rome en wordt conrector van de priesteropleiding in Utrecht.Sinds 2001 was hij pastor bij onder meer parochies in de Betuwe en Twente.

door Fokke Zaagsma

VELSEN-NOORD -Een Indiër die economie studeerde en nu als pastor werkt in Velsen-Noord.
Is dat toeval? Ja zegt Mathew Njezhukum kattil (’noem me maar pastor Mathew’).

Zijn installatie in Velsen-Noord heeft niets met het Indiase staalconcern Tata Steel te maken. ,,In India is Tata een heel groot concern. Iedereen kent het en is er trots op. Toen ik hier kwam, gaf Tata Steel een goed gevoel. Herkenning, zeg maar. ’’Pastor Mathew lacht. ,,Ik voel me daardoor al een beetje thuis. ’’Hij heeft geïnformeerd of meer Indiërs in de regio wonen. Maar nee. ,,Wel Polen, Turken, Marokkanen en Italianen.’’

Pastor Mathew is sinds 24 januari de nieuwe leidsman van de Sint-Jozefparochie in Velsen-Noord. Ruim duizend parochianen heeft hij onder zich, van wie er zo’n 150 kerkgangers zijn. En dat is best een aardig aantal, vindt hij. Zondag viert de parochie twee feesten: het Sint Jozeffeest (dat eigenlijk zaterdag is) en de verjaardag van pastor Mathew. ,,Natuurlijk draait het om onze patroonheilige die bij God bidt voor onze parochie. Maar omdat ik net jarig was, kunnen mensen me na afloop feliciteren.’’

Volwassen

Al na de lagere school wist hij dat hij priester wilde worden, in een land waar tachtig procent Hindoe is. Maar zijn ouders wilden niet dat hij al naar het seminarie ging. ,,Eerst volwassen worden, zeiden ze. Maar na mijn economieopleiding wist ik het nog steeds zeker.’’ Kardinaal Simonis vroeg in 1990 of Indiase priesters naar Utrecht wilden komen. Daar was een tekort. Father Mathew ging. De overstap was groot. ,,Ik kende Nederland helemaal niet Maar ik voelde dat ik moest gaan. Dat het Gods plan was.’’ Duits, Italiaans en Engels beheerst hij in meer of mindere mate. Nederlands was echter een taal waar hij vijf jaar lang mee worstelde. Nu spreekt hij het goed. ,,Al moet ik af en toe langzamer spreken en goed ar-ti-cu-leren’’, lacht hij opnieuw. Bij zijn 25-jarig jubileum als priester, in 2009, werden anekdotes opgehaald over zijn Nederlands. Als pastor Mathew zei ’De Heer is met you’ klonkt dat verdacht veel alsof de Indiër zichzelf als de Heer benoemde. Zijn laatste standplaats was Ootmarsum. Het Twentse dialect zorgde voor veel communicatiestoornissen. Het was een van de redenen dat pastor Mathew na drie jaar verhuisde naar Velsen-Noord. Het bevalt hem. ,,In tegenstelling tot Twente merk je dat de mensen hier gewend zijn aan buitenlanders om zich heen. Dat werkt in mijn voordeel. Een andere huidskleur wordt gemakkelijker geaccepteerd.’’ Ook bevalt hem de openheid van de Velsenaren. ,,Dat merkte ik meteen.Als het niet goed is, zeggen ze dat direct. Die openhartigheid is goed voor de parochie.’’ Hij is er net, maar heeft het nu al over oud worden in Velsen-Noord. ,,Ik wil twintig jaar blijven.’’

Twents

Ootmarsum heeft hij verlaten, maar iets uit het oosten wil hij zeker meenemen naar Velsen-Noord. Noaberschap. ,,Dat is iets Twents. Rond de pastorie in Ootmarsum woonden tien families die lief en leed delen. Ze steunen elkaar bij begrafenissen en vieren geboortes. Het is eigenlijk één grote familie.’’ Hij noemt het zijn opdracht, zijn uitdaging om van de Sint-Jozefparochianen noabers te maken. ,,Dat iedereen als broers en zussen op elkaar kan rekenen. Zeg maar de oorspronkelijke bedoeling van de kerk. Ik weet dat het geen eenvoudige opdracht is vanwege het individualisme. ,,Ik leef niet in een droomwereld. Maar ik heb veel vertrouwen in God en zijn kracht. Daarmee red ik het.’’ Hij gaat het proberen in misschien wel de moeilijkste tijd die de katholieke kerk heeft gekend. De ontuchtschandalen galmen ook door in Velsen- Noord. Niet zo hard, zegt pastor Mathew, maar toch heeft een handvol parochianen zijn kerklidmaatschap opgezegd. ,,Het is heel moeilijk. Vorige week sprak ik een gezin dat razend is op de kerk. Ik heb daar begrip voor. We moeten de verantwoording nemen voor wat gebeurd is. Daarna moeten we verder. We kunnen niet vastzitten in de gevangenis van het verleden. Het mag niet onze toekomst bepalen. We moeten de kerk nieuw leven inblazen. De kerk heeft de toekomst en mijn geloof geeft kracht.’’